Za ovu džamiju važi vjerovanje da njene temelje čuvaju meleci-anđeli koji svoje vjernike, kao i njihove porodice štite od svih nedaća. Zato ova bogomolja u Petnjici nikada nije stradala, a njena jedinstvena arhitektura i nakon toliko vjekova odolijeva zubu vremena.

Petnjičani se nadaleko hvale ovom božjom kućom i ponosno za nju kažu da je jedna od najljepših džamija u Evropi, jedinstvene arhitekture, sa drvenim, ručno rezbarenim stubovima. Sa površinom od oko 550 metra kvadratna može da primi više stotina vjernika. Džamija u Petnjici je inače poznata po tome što je jedina trospratna džamija u Crnoj Gori, a i na Balkanu.

Istražujući po brojnim sajtovima ipak, ne može se naći podatak kada je ova džamija sa sigurnošću nastala. Narodno predanje kaže da je to bilo krajem 16. vijeka. Istoričari njenu izgradnju povezuju sa dolaskom Hajdar- paše Selima 1689. godine, kada je izgrađeno više objekata orijentalnog stila u Limskoj dolini.

Njen prvobitni izgled znatno se razlikovao od današnjeg. Obim zgrade je bio manji-prvi sprat napravljen od kamena, a drugi od drveta. Minaret je bilo drveni, a džamija je bila pokrivena tahtom.

U narodu postoji predanje da je kamen za njenu izgradnju donešen sa džamije koja se nalazila u srednjevjekovnom utvrđenju Bihor, na vrhu strmog brijega Gradina, iznad sela Bioča.

Petnjica je krajem 17. i početkom 18. vijeka prerasla u značajno okružno središte, a broj stanovnika u petnjičkom kraju je rastao. Tako je džamija postala premala za sve vjernike muslimanske vjeoispovijesti, pa se 1901. godine krenulo sa proširenjem, o čemu svjedoči tarih napisan arapskim pismom na ploči koja se čuva u džamiji.

Materijal za dogradnju džamije, unutrašnje opremanje, kao i novac i hranu za majstore, obezbijedio je narod ovog kraja dobrovoljnim darovima i prilozima.

Džamija je tokom 20. vijeka pretrpjela nekoliko promjena, da bi joj posljednjom rekonstrukcijom 2005. godine, bio vraćen pređašnji izgled.

Čuvar preko 500 unikatnih ćilima

Osim istorijskog značaja, ova džamija je imala veoma značajnu ulogu u opismenjavanju i očuvanju kulturnog identiteta muslimanskog življa u ovom dijelu Crne Gore.

Naime, u njoj se čuva preko 500 unikatinih ćilima koji su prije dvije godine proglašeni za nematerijalno kulturno dobro Crne Gore.

Vođa idejnog projekta Ismet Latić kaže za CdM da niijetu ne postoji toliko ćilima na jednom mjestu.

“Oni predstavljaju naše kulturno dobro. Svaki je različito rađen i ne postoji nijedan koji je identičan sa drugim. Način izrade je takav da se na ćilimu mogu vidjeti raznovrsni tipovi dizajna koji uključuju cvijeće, ruže i raznovrsne perunike”, ističe sagovornik CdM-a.

Ono što je posebno interesantno jeste da su neki ćilimi stari i po 300 godina, što je podatak koji svjedoči o neprolaznosti vrijednosti koje Petnjica, priznaćete, pomno njeguje a džamija vjekovima čuva.

Aleksandra Saška Bošković (CDM)

/www.cdm.me/drustvo/bogomolja-koju-cuvaju-andeli-ovo-je-jedina-trospratna-dzamija-u-crnoj-gori/

Povodom 25 godina od zločina u Štrpcima, predstavnici lokalne uprave opštine Petnjica juče su su poližili vijenac na spomen obeležju u Bijelom Polju. Vijenac je položio predsjednik opštine Samir Agović, a delegaciju su osim njega, činili Mithad Cikotić i Elmir Šabotić u ime lokalne uprave, zatim predstavnici NVO sektora Bećo Šabotić i Faik Adrović, direktor Osnovne škole Rifat Ramčilović, koordinatr Centra za socijalni rad za opštinu Petnjica Rifat Skenderović, u ime bratstva Rastodera, Senad i Zeno.

 

„Danas je bila prilika da budemo sa porodicama stradalih žrtava u Štrpcima i da podijelimo osjećaj gorčine i nezadovoljstva što ovaj zločin nije do kraja ispitan od strane nadležnih organa BiH i republike Srbije. Ovaj se zločin desio prije 25 godina, a do sada su samo dva vinovnika ovog zločina osuđena, a ostali još nijesu privedeni pred lice pravde. Danas smo svi uz porodice žrtava koje ne samo što nijesu saznali istinu o stradalima, već koje teško žive jer im je ugrožena životna egzistencija i moramo kao društvo biti svjesni da nijesmo dovoljno učinili za njih. Vjerujem da će pravda ipak doći, a da smo mi dužni da, sa puno senzibiliteta, se odnosimo na život i rad ovih porodica kojima je potrebno pomoć i briga šire društvene zajednice“, saopštio je Samir Agović prilikom polaganja vijenca na spomen obeležju u Bijelom Polju.

DENIS BOŽOVIĆ

Povodom 25. godišnjice otmice putnika iz voza „Lovćen“, sa linije Beograd – Bar, 27. februara 1993.godine

Povodom današnje – 25. godišnjice otmice i svirepog ubistva najmanje 19 putnika iz voza „Lovćen“ sa linije Beograd – Bar, poziv svim relevantnim predstavnicima i institucijama Crne Gore, Srbije, Bosne i Hercegovine, kao i Evropske Unije da, konačno, spriječe dalju kompromitaciju prava i pravde i stvore uslove za adekvatno apsolviranje istine o ovom zločinu.
Otmica putnika iz voza “Lovćen”, podsjetimo, dogodila se na Željezničkoj stanici Štrpci, kod Priboja, 27.februara 1993.godine, kada je srpska paravojna formacija iz Višegrada, samo zbog biljega imena, izvela iz pomenutog voza 19 putnika od kojih su 18 bili Bošnjaci i jedan Hrvat, a njih 8 državljani Crne Gore(Senad Đečević(16), Ismet Babačić(30), Esad Kapetanović(19), Iljaz Ličina(43), Fehim Bakija(43), Šećo Softić(48), Rifat Husović(26) i Jusuf Rastoder(54). Sa njima su bili i: Halil Zupčević(49) izbjeglica iz Trebinja sa boravištem u Rožajama, kao i Zvjezdan(Halitov) Zuličić(23) iz Sarajeva sa boravištem u Novom Sadu, koji se bio uputio u posjetu ujacima Đikanovićima u Nikšiću, te Adem Alomerović(59), Rasim Ćorić(40), Fikret Memović(40), Fevzija Zeković(54), Nijazim Kajević(30), Safet Preljević(22), Džafer Topuzović(55), Muhedin Hanić – svi iz Prijepolja, kao i Tomo Buzov, oficir u penziji iz Beograda, koji se bio uputio u posjetu sinu na odsluženju vojnog roka u Podgorici.
Kako će se, nešto kasnije utvrditi, otmičari su otete, sa Željezničke stanice „Štrpci“, sproveli do sela Prelovo. U fiskulturnoj Sali lokalne Osnovne škole u Prelovu su ih pretresli, oduzeli im novac i druge vrijedne stvari, a zatim ih pretukli, da bi ih, nakon toga, vezali žicom i kamionima odvezli u okolinu Višegrada. U ataru sela Mušići su ih pobili. Najstarija žrtva je imala 59, a najmlađa 16 godina.
Prvi i još Jedini suđeni osuđeni za otmicu i likvidaciju otetih putnika, kojima je jedina krivica bila što su pripadali drugoj nacionalnosti, jeste NebojšaRanisavljević iz Despotovca. Crnogorskoj policija je uspjela da mu uđe u trag i uhapsi ga, oktobra 1996. godine. Optužnica protiv njega je podignuta marta 1997. a prvostepena presuda, od 15 godina zatvora,koje su već odslužene, izrečena je 2. septembra 2002.godine.Tokom suđenja Ranisavljeviću, utvrđeno je da je paravojnom grupom koja je izvršila otmicu rukovodio Milan Lukić, koji je, nakon rata, uhapšen i osuđen od strane međunarodnog – Haškog tribunal na doživotnu robiju, ali za druge zločine, dok za otmicu u Štrpcima nikada nije odgovarao.
U jezeru Perućac 2009, odnosno 2010, pronađena su tijela Halila Zupčevića iz Trebinja, Rasima Ćorića iz Prijepolja, Jusufa Rastodera iz Savin Bora, kod Petnjice i Ilijaza Ličine iz Bioče kod Bijelog Polja.
Zajednički istražni tim BiH i Srbije je, tek 5. decembra 2014. godine, uhapsio još 15 osumnjičenih osoba – pripadnika Vojske Republike Srpske i paravojne formacije “Osvetnici”, pet na teritoriji Srbije i deset na teritoriji BiH.
Sud BiH je, potom, potvrdio da je, zbog otmice 20 putnika iz voza Beograd – Bar 27. februara 1993. godine u mjestu Štrpci kod Priboja, 19. maja 2015. godine potvrdilo optužnicu uprotiv: Luke Dragičevića, Bobana i Petka Inđića, Obrada i Novaka Poluge, Dragana Šekarića, Olivera Krsmanovića, Radojice Ristića, Vuka Ratkovića i Miće Jovičića.
U Srbiji je, zbog otmice u stanici Štrpci i zločina koji je uslijedio, uhapšeno pet osoba: Gojko Lukić, Ljubiša Vasiljević, Duško Vasiljević, Jovan Lipovac i Dragane Đekić, a optužnicu protiv njih Tužilaštvo za ratne zločine Srbije podiglo je početkom marta 2015. godine. Nažalost, Apelacioni sud Srbije je, zbog navodnih procesnih smetnji, odbacio optužnicu Tužilaštva za ratne zločine, tako da je dalja sudbina pocesa, umnogome, neizvjesna.
Zar, upravo, sve navedeno nebi trebao biti i dovoljan razlog nadležnim evropskim i evro-atlantskim institucijama da od svih koji istinski plerdiraju da budu dio evropske porodice zahtijevaju i drugačije konkretno ponašanje.
U najmanju ruku bilo bi sasvim logično, očekivati konkretnu podršku, bezmalo, višegodišnjoj inicijativi Foruma Bošnjaka Crne Gore, da se – u okviru civilnog sektora, Skupštine Crne Gore ili Vlade – formira Istraživačko – dokumentacioni centar, koji bi, konačno, prikupio i na odgovarajući način valorizovao sve relevantne činjenice o svim slučajevima sa elementima zločina iz posljednje jugoslovenske ratne drame.
U protivnom, i same evropske institucije biće svojevrsni saučesnici klasične kompromitacije prava i pravde.
Delegacija Foruma Bošnjaka Crne Gore će, inače, i danas – 27. februara u 11 sati, na spomen obilježjima civilnim žrtvama ratova, u Podgorici i Bijelom Polju, položiti 19 ruža za 19 nedužnih žrtava zločina na Željezničkoj stanici “Štrpci”, kod Priboja.
Biće to samo mali javni znak pažnje prema žrtvama, kao i poruka da žrtve, ali ni zločine i zločince nikada ne možemo i nećemo zaboraviti.

ZA FORUM BOŠNJAKA CRNE GORE
Rifat RASTODER (IZVOR FACEBOOK)