FORS Montenegro – Fondacija za razvoj sjevera Crne Gore sprovodi projekat CARES „Prekogranične aktivnosti u sektoru reproduktivnog zdravlja 2“  u saradnji sa javnim zdravstvenim institucijama kao korisnicima projekta. Projekat CARES 2 se realizuje u partnerstvu sa organizacijom Evropski centar za prava manjina sa Kosova i obuhvata opštine Petnjicu, Berane, Andrijevicu, Bar, Bijelo Polje, Gusinje, Plav, Podgoricu, Kolašin, Mojkovac, Rožaje i Ulcinj u Crnoj Gori i opštine Peć, Istok, Klinu, Dečane i Đakovicu na Kosovu.

Kroz pomenuti projekat, konkretno u oblasti koja zanima vaše slušaoce nastavljena je tradicionalno uspješna saradnja FORS Montenegra sa Opštom bolnicom i Domom zdravlja Berane i to prije svega kroz nabavku radiohirurškog noža u vrijednosti od oko 5.800€ (CARES) za Dom zdravlja Berane.

Pored toga ljekari pomenutih institicija – Dr Denis Kalač, Dr Hamdija Kolašinac i Dr Rajko Karličić učestvovali su na seminarima i okruglim stolovima na teme vezane za prevenciju, dijagnostiku i liječenje karcinoma dojke i karcinoma grlića materice. Medicinska sestra Tatjana Bulatović učestvovala je na prekograničnoj obuci u Baru na temu organizovanja škole za trudnice. Sa Domom zdravlja je uspostavljena i kontinuirana saradnja po pitanju kampanje preventivnih pregleda u urbanim i seoskim sredinama, dok je za kraj mjeseca predviđeno predavanje za žene o značaju prevencije u očuvanju reproduktivnog zdravlja na kojem će predavač biti speciajlista ginekologije i akušerstva – dr Jovana Mihajlović.

Projekat CARES 2, ima za cilj unapređenje kvaliteta usluga u sektoru reproduktivnog zdravlja i podizanje nivoa svijesti stanovništva o značaju zaštite reproduktivnog zdravlja, sa posebnom pažnjom usmjerenom na ranjive grupe stanovništva. Projekat finansira Evropska unija, sufinansira Ministarstvo javne uprave a Ugovorno tijelo za projekat je Ministarstvo finansija Crne Gore.

Pomenuti projekat predstavlja nastavak aktivnosti FORS Montenegra u ovoj oblasti kojim se nastoji doprinijeti unapređenju zdravlja ljudi u Crnoj Gori.

Na samom kraju iskoristili bi priliku da kratko podsjetimo vaše slušateljke na izuzetnu važnost redovnih preventivnih pregleda jer su karcinom dojke i karcinom grlića materice po pravilu bolesti koje napreduju duži niz godina i ukoliko se makar dvogodišnje vrše preventivni pregledi osiguraćete uspješnije liječenje ukoliko do bolesti uopšte dođe pa čak biti i u mogućnosti da spriječite pojavu karcinoma grlića materice. Pomisao „nemam simptoma“ nije razlog za odlaganje i izbjegavanje preventivnih pregleda iako jeste ohrabrujuća vijest jer u slučaju da su u organizmu počeli procesi u pravcu razvoja ovih karcinoma, postoje odlične šanse za potpuno izlječenje. Stoga bismo završili jednom važnom porukom –

Bolest ne bira religiju, godine, porijeklo ni obrazovanje.

Rano otkrivanje jeste ključ zaštite!

Neko bi dao sve za šansu koju vi još uvijek imate.

Predsjednik Opštine Petnjica Samira Agovića obratio se saopštenjem reagujući na navode nezavisnog odbornika Aldina Muratovića. Saopštenje pšrenosimo integralno bez uredničke intervencije.

“Zbog naših građana i javnosti želim da se osvrnem na tendiciozne navode „nezavisnog odbornika“ Aldina Muratovića. Moja reakcija je najprije zbog sramote o kojoj ovaj odbornik „opšte prakse“ i odbornik više partija u jednom sazivu i odbornika koji trenutno pokušava da se uevropejči priča. Sramota ili sram je sastavni dio svakog odgovornog i moralnog ljudskog bića, iz kategorije pripadnika pojedinaca koji ovu pojavu kad tad dožive ili osjete pripadam i ja. Ko ovo razumije nema ništa sporno niti neprimjereno. Medjutim, kad nam to neko u ovom slučaju, šetajući odbornik pominje sramotu, morate ga pitati:

• Jel sramota izdat jednu partiju?
• Jel sramota izdat drugu partiju?
• Jel sramota trčati u naručje treće, koja Vas hoće, ili mozda nece?!
• Jel sramota u sred utakmice mijenjat dres i tribinu?
• Nadalje, da li je za jednog odbornika jedne Opštine ( matične) sramota kvalifikovati je na tendiciozni način da je najgore rangirana opština?

Činjenica je da smo najmanje razvijena opština po zvaničnoj statistici, i to niko ne želi niti da krije, niti da zanemaruje. O tome smo nekoliko puta govorili zašto je to tako. Zbog javnosti, kazaću da smo od 1957. godine ( uzimam taj period jer imamo relevantne podatke i činjenice, koji su nam dostupni). To je period kada je ovaj kraj stagnirao u ekonomskom smislu, a za mnoge druge bio period intenzivnog razvoja. Takav trend je gotovo obilježio proteklo vrijeme sa malim izuzetkom sredinom 80 – tih do 1991. godine kada se nešto i dešavalo u ovom smislu. Od tog perioda pa do povrtaka statusa Opštine, manje više svi znamo šta se dešavalo, pa neću elaborirati taj period.

Ono što jeste za isticanje za ovu priliku jeste period najdinamičnijeg razvoja naše opštine, tu svakako mislim na period od 2013. godine do danas. Za ljude koji realno posmatraju stvari i ljude koji razumiju da se preko noći ne može sve promijeniti i biti sve bolje dovoljno imamo relevantnih podataka da nas nije sramota. Valjda bi trebalo biti veća sramota za onoga ko uložena 23 miliona u razne projekte na području naše opštine ne želi da vidi, ili da prihvati i prizna kao činjenicu.

Što se tiče projekta rekonstrukcije glavnih ulica, sramota je što navodite neprecizne podatke kada kažete da su dva puta sredstva propala.

Samo se u jednoj budzetskoj godini i to 2018. Godine, podsjeticu Vas, tadasnja Uprava javnih radova raspisala tender za izvođenje radova da je na tenderu najpovoljnija ponuda bila od strane firme Tošković i da do realizacije projekta nije došlo našom krivicom i greškom. Vi vrlo dobro znate istinu o tome, a ja sam u veoma često govorio u detalje oko ovog problema i jasno saopštavao da nije ni naša krivica ni naša sramota. U 2019 godini smo uplatili sredstva za eksproprijaciju i time završili našu konačnu obavezu sa ovim projektom.

Sa indigacijom odbacujem Vaše navode  da hocemo nešto da krčmimo, to nikada nismo radili niti je to naš način rada. I druge opštine na sjeveru su dobile po milion i ne znam kako su one to predstavile javnosti, mi  smo bili vrlo transparentni i vrlo smo ponosni na to. Reagovao sam da ne bi bilo sramota što nisam reagovao, na građanima je da sude ko treba da se srami po ovom pitanju necu više opterecivati javnost, a sa odbornikom Muratovićem biće prilike na Skupštini ako bude imao inspiraciju da pričamo i o sramoti, političkom moralu, etici, činjenju ili nečinjenju, o ljubavi prema zavičaju, prema ljudima iz zavičaja, naravno na civilizovan i demokratski način”.

Čast pojedincima, ali većina naroda Jugoistočne Evrope, pogotovu Balkana, ne posjeduju minimum ekološke kulture i prosvijećenosti.

Kao i obično kada se nađem u Bihoru i danas idem u jutarnju šetnju. Vazduhu i svemu što su Bog iliti priroda stvorili – prigovora nema;Skoro svaki pedalj zemlje pokriven je rastinjem i gustom čekinjastom travom.

Jutarnja rosa polako nestaje sa vrhova travku. Nebo je mirno more iznad naših glava. Izmiče septembar, najljepši mjesec u Bihoru.

Putem koji čine duboke vododerine primičem se uzvišenju koje kao međaš stoji između dva bihorska sela – Laze i Trpezi.

Na samom vrhu brda, na zaravni veličine školskog dvorišta, nalazi se repetitor za primopredajnike radio i televizijskih signala. Nadmorska visina 1.010 metara.

U blizini samog predajnika – nedavno izgrađen ljetnjikovac sa dva veća drvena stola i četiri klupe. I Sve je u ambijentalnom stilu. Pogled na sve četiri strane doseže do u beskraj. Na sve strane štrče vrhovi dalekih planina.

Čast pojedincima, ali većina naroda Jugoistočne Evrope, pogotovu Balkana, ne posjeduju minimum ekološke kulture i prosvijećenosti.

Očito, poneko i obilazi ovo malo izletiŝte sa nedavno izgrađenim ljetnjikovcem pored kojeg jutros zatičem ognjište i oko njege prazne pivske flaše, konzerve, nagorelu plastiku…

Slika i prilika današnje Crne Gore i Balkana.

Sve je to moglo stati u one iste kese u koje je donešeno da bi izletnicima boravak na vrhu brda, obraslog mladim borovima, učinilo ljepšim.

Ali, ovo je Balkan, ovo je Crna Gora, ovo je Bihor!

Iza izletnika ostaje ruglo koje svjedoči ko smo i gdje smo.

Nekako smo i privikli na mini deponije svuda duž lokalnih puteva u ovom dijelu planete, ali, možemo li bar poštedjeti izletišta kojih, istini za volju, i nemamo previše.

Odgovorni za red i nered u opštinama, opijeni borbom za vlastite položaje, ne primjećuju otpad u koji polako ali sigurno zarastaju.

Za ljubav prirode koja nezaustavljivo buja sjutra ću ponovo izaći do ljetnjikovca na brdu, pokupiti đubre i ponijeti u najbliži kontenjer.

I za kraj: Gospodo, vi koji ostavljate gomile smeća za sobom – niste ga ostavila kraj puta, niti na izletiŝtu – ostavili ste ga, dobro upamtite, pod svojim jastukom.

FAIZ SOFTIĆ/POBJEDA