Rođen 9. avgusta 2004. godine u Luksemburgu, Adnan Škriječlj danas je jedno od najistaknutijih mladih imena karatea u toj zemlji. Najstariji je od troje djece Đulbije i Sabine Škrijelj, rođene Huremović, koji vode porijeklo iz Bihora. Njihov sin Adnan odrastao je u duhu istrajnosti, discipline i ljubavi prema korijenima.
Njegovo prvo ozbiljno životno poglavlje počelo je vrlo rano – već sa šest godina zakoračio je na tatami. Na tom putu usmjerio ga je otac Đulbija, koji je prepoznao sinov talenat i odlučio ga uvesti u svijet karatea. Na vrijeme je uočio njegove predispozcije i okrenuo ga u tom pravcu. Bio je to put pun rada i odricanja, ali i pravilan izbor: danas Adnan nosi crni pojas, iza sebe ima niz pobjeda, a od oktobra će započeti akademsku naobrazbu, upisujući univerzitet u Štuttgart. Odabrao je studije biologije.
Adnanov put je dokaz da se radom i disciplinom može stići daleko, ali i da se čovjek ne smije odvojiti od svog zavičaja. Njegova priča poručuje mladima da nikada ne zaborave odakle su potekli – jer korijeni su temelj svakog uspjeha, a zavičaj snaga koja prati i na najvećim visinama.
Tokom svoje sportske karijere prošao je kroz brojna takmičenja, kako na državnom, tako i na međunarodnom nivou. U Luksemburgu je više puta bio šampion u svojoj kategoriji, dok je na međunarodnom turniru u Njemačkoj, među 98 takmičara, osvojio prvo mjesto. U Francuskoj je, u snažnoj konkurenciji sportista iz cijele Evrope, stigao do drugog mjesta – potvrđujući da njegovo ime pripada vrhu mladih evropskih karatista.
Prve korake načinio je u KK Bettenbourg, a od 2022. godine član je KK Differdange. Njegov trener od samih početaka ostao je isti – proslavljeni karatista iz Luksemburga, porijeklom iz Crne Gore, Samir Šabotić, koji je pratio i oblikovao Adnanov razvoj.
Iako uspjesi nižu medalje i priznanja, Adnan ostaje skroman i privržen svojim korijenima. Slava ga nije ponijela, niti su ga zaveli reflektori Evrope. Svake godine rado se vraća u Bihor, zavičaj svojih roditelja, gdje je uvijek „svoj na svome“. Upravo tu, u susretu s rodnim krajem porodice, pronalazi dodatnu snagu i potvrđuje da su korijeni jednako važni kao i pobjede.
