Prva počasna građanka Petnjice Branka Bogavac, u decembru 2021. godine izabrana je za redovnog člana Dukljanske akademije nauka i umjetnosti Crne Gore.
Branka Bogavac dobila je Povelju i stekla zvanje akademika Dukljanske akademije nauka i umjetnosti Crne Gore.
Branka Bogavac, od oca Sekule, učitelja i pisca i majke Zorke (rođ. Knežević), domaćice odrasla je na Boru (opština Petnjica), Gimnaziju je završila u Beranama, a romansku grupu jezika na Filološkom fakultetuu Beogradu, 1964. godine. Od te godine živi u Parizu, gdje je, na Sorboni, završila i magistrirala slavistiku. Predavala je srpskohrvatski jezik na Sorboni, bila profesor u Jugoslovenskoj dopunskoj školi i na Radničkom univerzitetu u Parizu. Kao publicista, decenijama je objavljivala intervjue na cijelom jugoslovenskom prostoru. Bila je direktor Kulturnog centra Srbije i Crne Gore u Parizu.
Dobitnica je više nagrada i priznanja. Pored ostalih, dobitnica je Nagrade „21. jul“ Opštine Berane, Počasna je građanka Opštine Petnjica i Ordena umjetnosti i književnosti Francuske. Gospođu Bogavac tokom ovih decenija su zvali i amasadorkom kulture, prvo na jugoslovenskom nivou, a kasnije Crne Gore. Davali su joj razne titule, znane i neznane, ali je Minja Bojanić (1999.) prilično rano o njoj pisao kao o „crnogorskom konzulu duhovnosti" u velikoj prijestonici kulture kakav je Pariz.
Jer Bogavac je vrlo brzo i vrlo elegantno od tog grada napravila temu samu po sebi, što ovaj grad nesumnjivo i jeste. U njenim susretima bilo je onih fantazija koje su hranile maštu naših željnih predinternetovskih čitalaca. U tom smislu « naša Brana » bila je preteča interneta!
Pariski dekor nije, međutim, sprečavao ovu ženu koja je sama isticala u kojoj mjeri se divi stvaraocioma sa kojima se sretala (riječ susret biće, nimalo slučajno, u naslovu njenih sjećanja) da zadrži posebno osjetljiv odnos prema onima koji dolaze iz iste kulture kao i ona, bilo da su pisci ili slikari. Posebno se bavila slikarima, i o tome ovdje ima lijepih uvida, poput onoga Jasne Jovanov o Dadu (…“ Imam utisak da je Branka Bogavac za sebe u ovoj pozorišnoj predstavi izabrala onu težu glumačku ulogu aktera koji treba da bude medijator, odnosno, posrednik, glasnik, tumač, što je mnogo sveobuhvatnije i tegobnije nego biti likovni kritičar i tumačiti nečije djelo, polazeći od ličnog aspekta, bez obzira da ona druga strana bude zadovoljna.“), koji pokazuju da je ona imala veliki senzibilitet i moć razumijevanja, a potom i omogućavala sagovorniku da ponovo zaroni u svijet o kojem je svedočio, ili u dubine iz kojih je crpio svoja sjećanja, ideje ili imaginaciju. Zbog toga se može reći da je Branka Bogavac uvijek ostala naša, bez obzira kako tu riječ danas neko može da primi ili tumači.
Ona sama sebe vidi kao Jugoslovenku i Crnogorku, čiji korijeni njenog sela Bora ostaju zauvijek i neraskidivo u njoj.
Ovoj dami, takođe, pripada još jedno veliko zvanje : intervjuer. Upravo je ona ovoj formi dala taj posebni i uzvišeni status, jer je umjela da ovi susreti ne budu ni nešto dnevno, ni nešto obično, već upravo ono što dodiruje srž života i čovjeka u njemu.
Zato su riječi izrečene o njenim knjigama, u stvari, riječi o humanosti, onoj višoj dimenziji ljudskosti koja se prva žrtvuje u strašnim vremenima. Kao što su riječi njenih sagovornika istovremeno i dijagnoza i lijek za bolnu istinu jednog vremena i jednog stanja duha.
Jovana Došljak je o Branki Bogavac priredila dvije knjige: Branka Bogavac, Vitez umjetnosti i književnost, knj. I, JU Centar za kulturu Petnjica, 2019, i Branka Bogavac, Vitez umjetnosti i književnosti, knj. II, Porodica Bogavac Le Conte, JU Centar za kulturu Petnjica, Komuna, Podgorica, 2020.
Branka Bogavac živi i stvara u Parizu. Objavila je sljedeće knjige:
KNJIGA 1: RAZGOVORI U PARIZU I, Svjetlost, Sarajevo, 1990.
KNJIGA 2: RAZGOVORI U PARIZU II, Unireks, Podgorica, 1997.
KNJIGA 3 : DADO, Oktoih, Podgorica, 2001.
KNJIGA 4: RAZGOVORI U PARIZU III, Pešić i sinovi, Beograd, 2002.
KNJIGA 5 : SLIKARSTVO KAO IRACIONALNA SREĆA, Pešić i sinovi, Beograd, 2002.
KNJIGA 6: PARISKI RAZGOVORI IV, „Narodna knjiga“, Beograd, 2004.
KNJIGA 7: CRNA GORA U PARIZU, SUSRET S UMJETNICIMA, Pobjeda, Podgorica, 2007.
KNJIGA 8 : RAZGOVORI U PARIZU V, drugo dopunjeno izdanje, Kulturni centar, Bar, 2008.
KNJIGA 9: RAZGOVORI SA DADOM, drugo dopunjeno izdanje, Narodni muzej Crne Gore,
Cetinje, 2013.
KNJIGA 10: OD BEZNAĐA DO NADE, VI, Kulturni centar Bar, 2008.
KNJIGA 11: RAZGOVORI U PARIZU VII, treće dopunjeno izdanje,
Kulturni centar, Bar, 2011.
KNJIGA 12: DESET NOBELOVACA VIII, Narodna knjiga, Podgorica, Moba books, Beograd,
2019.
KNJIGA 13: PISANJE KAO IZVOR NADE IX, Narodna knjiga, Podgorica, Moba books,
Beograd, 2019.
KNJIGA 14: SUSRET JE NAJVEĆI DAR, Memoari Branke Bogavac, Narodna knjiga,
Podgorica, Moba books, Beograd, 2019.
