Maćehinski odnos prema opštinama na sjeveru Crne Gore, posebno perifernim, može se najbolje primijetiti na primjeru opštine Petnjica i Pošte Crne Gore. Naime, u poslovnici Pošte u Petnjici, pored upravnika, ima i jedan uposleni koji obavlja poslove i zadatke poštara.
Ako bi sagledali sa aspekta razuđenosti, kao i veličine terena, zasigurno bi ispalo da je ovaj poštar najviše opterećeni poštar u Crnoj Gori. Do nedavno, unazad par mjeseci, društvo mu je pravio još jedan uposleni, koji je posao obavljao dvije godine, a svoj radni angažman zasnovao preko agencije.
Nakon prestanka radnog odnosa, uzduž i poprijeko opštine Petnjica, pisma, račune, nosi jedan čovjek. Možemo samo pretpostaviti koji je to obim posla, ako uzmemo u obzir da je od Miraj brda do Kruščice dužina puta oko 40-tak kilometara. Tome treba dodati pređene kilometre na sporednim sokacima, gdje se nalazi krajnja adresa – domaćinstvo, jer je obaveza poštara da nosi do krajnje destinacije – kućna adresa.
Teren i kilometraža zahtijeva, logikom stvari, da poštar u svom voznom parku ima terensko auto, motocikl, motorne sanke, shodno vremenskim uslovima. Iz pouzdanih izvora do kojih je došao portal Radija Petnjica, i prvi čovjek petnjičke lokalne uprave, Samir Agović, uočio je taj problem i tražio je da se riješi i obezbijedi adekvatan broj poštara, sa adekvatnom mehanizacijom, kako bi građani Petnjice imali kvalitetnu poštansku uslugu.
Tu je poseban akcenat stavljen na staračka domaćinstva, kako bi oni dobili svoja pisma, račune i ostale pošiljke na kućnu adresu. Naravno, nebrigu i nerazumijevanje, a samim tim i maćehinski odnos, pokazalo je nadležno državno preduzeće.
I pored pojedinačnih kritika na rad poštara, koje su nastale iz nepoznavanja ovog problema, mnogo više je onih koji hvale jedinog poštara za njegov rad i koji je postao omiljen, pogotovo kod penzionera i drugih starijih lica, kojima, pored penzije i pošte, često donosi i ljekove i neke druge potrepštine.
Portal radija nije uspio da sazna da li je ovaj jedini petnjički poštar adekvatno plaćen za kilometre koje pređe u obavljanju svog poziva, a jedino što mu predstoji u išćekivanju adekvatnog terenskog prevoznog sredstva, pod parolom – snađi se, je da nabavi konja sedlanika, kako bi sebi olakšao posao da stigne do udaljenih planinskih adresa.
DENIS BOŽOVIĆ
